‘He travelled around the world to get rid of it’

Enkele dia’s van Ad Reinhardt, met rechtsonder een foto vanuit zijn atelier in New York.

Vorige week zondag presenteerde Pierre Leguillon zijn performance Non-Happening (after Ad Reinhardt) in een volgepakte foyer van Stroom, Den Haag. Het werk vormde het slotakkoord van het performance-weekend I Proclaim, You Proclaim, We Proclaim samengesteld door de Engelse curator Capucine Perrot en onderdeel van een groter langlopend project: Expanded Performance.

De performance van Leguillon is eigenlijk een soort lezing, geconcentreerd rond de meer dan tienduizend dia’s die Ad Reinhardt gedurende zijn leven maakte. Leguillon’s introductie bestond uit verschillende ‘stadia’ (als in een  toneelstuk) die toewerkte naar het tonen van een selectie van Reinhardts dia’s zelf.

Gesproken woord in Ghana

In voorbereiding op de performance avond bij Nubuke Foundation, Accra.

Ghana heeft een sterke verbale cultuur. De geschiedenis is voortgebracht door het woord. Daarbij moet je je voorstellen dat de geschiedenis werd doorverteld van (groot)ouder op kind. Schriften bestaan enkel door handelscontacten met de volkeren van boven de Sahara en door contacten met de Europeanen.

Het voorstelbaar maken van het onvoorstelbare

Na de voorstelling 'Kamp' van Hotel Modern

Afgelopen zaterdag na een theatervoorstelling in Frascati, gaat een groot deel van het publiek niet weg. Bovenin de zaal blijven veel mensen zitten en onderaan blijven mensen staan om te kijken naar het decor dat de theatergroep Hotel Modern voor deze voorstelling gemaakt heeft. De theatermakers nodigden het publiek daartoe uit, om het decor te komen bekijken en ook met hen na te praten, vragen te stellen. Hotel Modern heeft een voorstelling gemaakt waarbij het ongepast voelt die te belonen met een staande ovatie. Maar het blijven zitten van de mensen bovenin de zaal en de mensen die voorin komen kijken, zonder al teveel lawaai, is op deze avond bij deze voorstelling het meest passende equivalent van een staande ovatie.

Jefre Cantu-Ledesma – Visiting This World

Jefre Cantu-Ledesma in Haarlem

Mooi optreden gisteren in De Hallen Haarlem van Jefre Cantu-Ledesma. Met een zorgvuldig gedoseerd, hard en vol geluid dat fysiek voelbaar de ruimte vulde. Ambient-drone, drone-core, drone-gaze. Muziek om bij op de vloer te gaan liggen en je ogen te sluiten.

Matt Mullican – Birth to Death List

Een schitterend, maar tegelijkertijd angstaanjagend en beklemmend werk vind ik Matt Mullican’s Birth to Death List (1973). Waarin Mullican zich momenten uit het leven van een vrouw ‘voorstelt’. Zonder onderscheid worden ‘belangrijke’ gebeurtenissen maar ook dagelijkse observaties ritmisch opgesomd. Misschien maakt juist die combinatie het werk zo algemeen en daarom angstaanjagend. Hoewel ik er onlangs pas achterkwam dat het eigenlijke werk wel degelijk een vorm en handschrift kent (het is oorspronkelijk een geschreven lijst op 3 onder elkaar gehangen vellen) vind ik het mooie dat je het werk eigenlijk altijd en overal tot leven kunt brengen door het simpelweg aan jezelf voor te lezen, stil, in jezelf of hardop.

Herb & Dorothy

Screenshot Herb & Dorothy

Dinsdag 14 februari werd de prachtige documentaire ‘Herb & Dorothy’ uitgezonden bij Avro’s close-up. Herbert en Dorothy Vogel zijn Amerikaanse verzamelaars. Met een heel bescheiden inkomen hebben ze een zeer omvangrijke en indrukwekkende verzameling van minimalistische en conceptuele kunst opgebouwd. Ze bezochten kunstenaars vaak in het atelier en maakten daar hun keuzes. Het moest wel in een taxi vervoerd kunnen worden en in hun appartement passen. Als je een beetje een naar gevoel in je buik hebt van die hele kunstbeursestafette is dit zeker een goed medicijn.

http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1240265

Roman Wolgin – ‘Denying everything is the essence of my nature’

Roman Wolgin, Zonder titel

Een bescheiden, maar indrukwekkende tentoonstelling van de in Nederland woonachtige Rus Roman Wolgin is op dit moment nog te zien in Heden, Den Haag. Na de opening, ruim een maand geleden, werd mijn enthousiasme om een stukje te schrijven steeds getemperd door een gevoel van onvermogen om de ‘veelomvattendheid’ van zijn werk op een waardige manier over te brengen. Niet vaak zag ik een schilder/tekenaar die een scala aan onderwerpen, stijlen en technieken zo virtuoos en subliem door elkaar heen weet te gebruiken. Wolgin doet dit op een manier waarbij het lijkt of zijn leven ervan afhangt. Het maakt hem volkomen ongrijpbaar.

Marijn van Kreij: ‘Blijven hangen in de tekenactie’

Een kijkje in het atelier van Marijn van Kreij

Voor zijn aankomende boek en tentoonstelling How to Look Out schreef ik een uitgebreid interview met Marijn van Kreij. Vantevoren vroeg ik me af of het anders zou zijn om een vriend te interviewen. ‘Bij jou kan ik me niet verschuilen,’ had Marijn grinnikend gezegd, half hopend, half vrezend voor de kritische eerlijkheid die vrienden nog maar net van elkaar verdragen. Maar in zijn atelier aan de rand van de Nieuwe Meer hadden we bovenal twee openhartige gesprekken, waarbij alle kanten van zijn werk konden worden verkend.

De volgende alinea’s zijn een gedeelte van het interview en hebben betrekking op het zwarte vierkant van Ad Reinhardt, over wie Marijn op deze plek al eerder schreef, en de ‘automatische tekeningen’ die typerend zijn voor zijn werkwijze.

Field Experiments / Landfall (Hiryczuk/Van Oevelen)

Hyriczuk/Van Oevelen: Shadow_Light_Reflection

In Galerie De Expeditie is deze maand nog de tentoonstelling Field Experiments te zien van het kunstenaarsduo Hyriczuk/Van Oevelen. En als toegift is daar dan ook hun project Landfall in boekvorm te zien – een extra mooie aanleiding voor een royaal bezoek aan de galerie.

Woestijnmuziek (Voetnoot)

Als voetnoot bij voorgaand bericht een video die ik dit voorjaar opnam in Anza-Borrego Desert State Park in het zuiden van Californië. Ik reed alleen over een nagenoeg lege weg en in het vacuüm tussen de bewoonde wereld en mijn tent probeerde ik uit welke muziek het best bij het landschap paste. Ik probeerde eerst Kunst der Fuge van Bach. Onmiddellijk werd duidelijk dat deze primordiale woestijnvlaktes en de rationale Europese cello- en klavecimbelmuziek elkaar totaal niet verdroegen. Bach mag dan aan de basis staan van de Europese muziekgeschiedenis, zijn composities zijn allesbehalve primordiaal – en deze dissonante luisterervaring verdraaide in één klap het hardnekkige Europese denkbeeld over Amerika als een cultuur- en geschiedenisloze beschaving.